یاهو
تواضع و فروتنی یکی از فضائل اخلاقی است که در سازندگی بشر تأثیر بسزایی دارد، هر چه بار دانایی انسان افزایش یابد به تبع آن ادب و فروتنی او بیشتر خواهد شد به نحوی که در هیچ زمینه‌ای خود را برتر و بالاتر از دیگران نخواهد دید و دروازه‌ی دانایی را به روی خود نخواهد بست.
مطمئناً یگانه هدف هر معلم و استادی از تدریس، تنها آموزش و یادگیری شاگردان نیست گر چه سپری نمودن زمان طولانی‌تر و مطالعه بیشتر باعث افزایش میزان محفوظات او خواهد بود اما خوب می‌داند که بالا رفتن سطح محفوظات، هیچ‌گاه دانایی موثر محسوب نمی‌گردد و مسلماً کلامی که در این قالب بیان شود تأثیر گزاری و انرژی لازم را نخواهد داشت پس یک معلم و استاد خوب همیشه و از هر راهی، به دنبال بالا بردن اطلاعات و آگاهی‌های موثر خود است.
انسان اگر طالب فیض باشد و فاقد منیت، از بی‌جان و جاندار می‌آموزد و برای او چه کسی یا چه چیزی، تفاوتی ندارد، از همه چیز لذت می‌برد و می‌آموزد زیرا به‌خوبی دریافته که نیازمندی به آموزش پایانی نخواهد داشت.
آنگاه که نامی از زمان و مکان می‌آید، نباید در آن متوقف شد بلکه باید در فراسوی جهان ماده جستجوگر بود چرا که زیستن انسان زمینی بر چند اصل استوار است که یکی از آنها زمان است.
در مبحث زمان، هر وقت انسان بتواند به دنبال کسب علم و دانش برود نیاز به زمان و مکان خاصی نیست، به عبارتی هرگاه عطش دانستن درون انسان شعله‌ور شد و شرایط آموزش فراهم بود، لحظه‌ای درنگ جایز نیست باید که حرکت کرد اما هر حرکتی برای شروع مستلزم وجود فضا و مکانی است که به حول و قوه‌ی الهی ما به‌خوبی از آن دو برخوردار هستیم. یقیناً وقتی مکان مناسب باشد کلمات و بیاناتی نیز که در آن مکان مطرح می‌شوند مفید و ارزشمند خواهند بود.
