"به نام دانای کل"

 انسان‌ها با دست خویش برای خود ایجاد مشکل می‌کنند و باز خود انسان است که مشکلات خودش را زیادتر و بر سر دو راهی انتخاب قرار گرفته است چون‌ به یک تفکر و یا اندیشه‌ای مثبت نرسیده است که بتواند حق را از باطل تشخیص دهد و یا نمی‌داند که شیشه تراشیده شده و یا صیقل داده‌ شده، الماس نیست؛ حق و باطل، عشق و نفرت، خوبی و بدی در هم‌ آمیخته شده است و انسانی که غرق در مسائل ظاهری و یا بی‌ پایه است نمی‌تواند این دو قضیه را از هم تفکیک کند و مشکلات خود را تشدید می‌کند .

 قطعاً اگر من انسان به یک دانش و آگاهی و یک تفکری جهت بیداری و تکامل خودم می‌رسیدم و دیگر مسائل ظاهری را مسائل باطنی و ریشه‌ای نمی‌پنداشتم، یقیناً به یک آسایش و آرامش می‌رسیدم.

 ما هر چقدر که در مسائل و یا علوم مختلف پیشرفت کرده‌ایم اما گاهی ندانسته و یا از سر غرور و منیت مشکلات خود را زیادتر می‌کنیم. امروزه شاید پیدا شدن یک انسان سالم به یک آرزو تبدیل‌ شده است و یا اگر هم باشد حداقلی هستند.