یا هو
کولهات را ببند كه دیر یا زود رهسپار دیاری دیگر خواهیم شد، هر روز درونش را بنگر تا بجویی چه در آن داری، سبك است یا سنگین، در روز موعود به كارت آید یا خیر.
برای رفتن باید كه چابك و سبکبال مثل پر قو در بیکران به حركت درآییم و اگر ذخیره درون کولهات سخیف و ارزان باشد، جز دشواری حمل سودی به تو نرساند، قُوت تو باید تو را برای سفری به درازای ابدیت مهیا كند، نكند در كویر و مسیرهای بیابانی در طلب آب باشی، به قدر كفایت باید توشه برداریم، از آنچه عقل سلیم تو را حكم میکند، بردار و در خورجین سفر بنه كه سفر بس بعید است و صعب، بیقوت و غذای مناسب و مكفی، هرگز گامهای تو را رمق پیمودن نیست و اگر تو انسان متفكر و زیركی باشی به ندای عقلت لبیك میگویی و جز فرمان او نمیبری، آنگاه كه از عقل فرمان بری، در صراط مستقیمی قرار گیری كه جز آرامش و آسایش و صلح تو را نصیبی نیست، میدانی كه چه میگویم، آنجا كه تو فرمان میبری، در حمایت قدرت مطلق الله هستی و از گزند نیروهای اهریمنی مصون.
فرمان به تو میگوید دروغ نگو، غیبت نكن، در كار دیگران تفحص و جستجو نكن تهمت نزن و... و آنگاه تو عزیز میشوی و عزت و بزرگی مییابی از جنس الهی، آنقدر عزیز كه به قرب الی الله میرسی.